Ben emektar İnönü stadı, Türkiye'nin Wembley'i, Türk futbol tarihinin maabediyim, tarihiyim ...
Çok taraftar geldi geçti, çok tepinen oldu üstümde, 1946'dan beri çekiyorum kahrınızı... Nice renkliler gelse de hep sizin oldum... Tesadüf ; ilk maçı da sizde gördüm, ilk golü de ...
Şeref Bey'leri, Baba Hakkı'ları, Süleyman Seba'ları, Ali İhsan'ları, Sanlı'ları, Vedat'ları, Şaban'ları, Bora'ları, Ziya'ları, Metin- Ali - Feyyaz'ları gördüm...
NE muazzam gol sesleri duydum... Korkunç tezahüratlar, fiestalar, protestolar.. Bazen bayram yerine çevirdiniz beni, bazen melankoliye...Hüzünde sizde, sevinçte, tutkuda .. Sizin gibi seveni görmedim..
Bazen haddinden fazla doldurdunuz beni, kapılarımı kırdınız... 1 gece evvelden çok misafir ettim sizi, alacakaranlıklarda bile yalnız bırakmadınız beni. Gece sokapa çıkma yasaklarında bile bir yorgan gibi sardınız beni ...
"İnönü stadının dili olsa da konuşsa" diyordunuz ? Konuşuyorum işte ...
Amigo Bekir'in, Optiğin, Pehlivanın, Hilmi'nin ve diğer dostların selamı var size !
Ve gençliğini bana vermiş, saçlarını benimle ağartmış, benimle büyüyüp benimle yaşlanmış tüm dostlarıma..
Ben sadece bir stad değilim.. Ruh'um..
Taa Şeref stadından beri taa 1940'lardan beri kahrınızı çekiyorum.
Bazen tavanım çöktü, Demirlerimi söktüler, bazen adım değişti, bazen çimsiz kaldım ama yine de terketmedim sizi. Beni unutmayın.
Beni öldü, ölüyor zannetmeyin.
Size aynı yerde bir evlat bırakıyorum..
O size emanet ! Ona iyi bakın ona sahip çıkın.
Ben buralardayım, gözüm üstünüzde. Ayrılığı fazla uzatmayın, çabuk gelin, hatta inşaata falan uğrayın.
Betonum değişse de Ruh'um burda olacak...
Ben İnönü Stadı'yım;
Sizin gibi taraftar görmedim... Ne diyeyim size HEPİNİZE HELAL OLSUN !
