O bizim Adile Teyzemizdi, biz onun kuzucukları. Hayatımızda bir kez bile yakından göremediğimiz Adile Teyze, en yakın akrabamızdan daha kıymetliydi gönlümüzde. Komikti, hem de çok. Tatlıydı, hem de çok. İyiydi, melekler gibi. Türkiye'nin bütün çocuklarını her akşam uykuya yollarken, 16 yaşındayken kaybettiği oğlunun yasını tuttuğunu bilmiyorduk. Öğrendiğimizde onu kalbimizde en korunaklı yere yerleştirdik. Kahkahasını nerede duysak tanırız. Hele ki "Hababam Sınıfı" ve "Tosun Paşa"daki dans sahnelerini, yüz yıl geçse unutmayız.
